Mijn ontvangst was in ieder geval weer geweldig. ´s Ochtends om 3 uur kwam ik aan. Aangezien de kids nu nog naar school gaan en dan rond 6 uur/half 7 opstaan, leek het mij niet nuttig om eerst nog te gaan slapen. Ik ben meteen het kinderhuis ingedoken, waar ik omhelst werd door de auntie die nachtdienst had. Ieder jaar veranderd een groot deel van het personeel, gelukkig was dit een bekende en kon ik lekker bijkletsen. Vanaf 5 uur kreeg de eerste baby de fles, dus ik heb me niet hoeven vervelen. Toen de kids 's ochtends in de smiezen kregen dat ik weer terug was, was het feest compleet. Schijnbaar heeft mijn wond van vorig jaar erg veel indruk gemaakt, want na de nodige knuffels was dat ongeveer het eerste waar ze naar vroegen.

Erg fijn dat dit jaar na het warme ontvangst, ik eigenlijk geen seconde heb hoeven wennen. Het is zo ‘normaal' om hier weer terug te zijn. De kids, de aunties, de omgeving.. Alsof ik nooit ben weggeweest. Alleen de koude douche blijft iedere ochtend weer een taaie sessie!

En ik had zelfs een soort van geluk, want ik mocht de eerste dag met de ambulance mee naar het ziekenhuis. Hier in de kliniek was er een meisje opgenomen met meningitis en die was er nogal slecht aan toe, waardoor ze doorverwezen werd naar een groter ziekenhuis. Hoe het uiteindelijk is afgelopen weet ik niet, want nadat we haar overgedragen hebben daar, heb ik er in ieder geval niks meer van gehoord.

Momenteel ben ik zelf nog gewoon lekker in het huis mee aan het draaien en overal een beetje aan het helpen. Als het goed is krijg ik vanaf volgende week een iets strakkere planning, zodra duidelijk is wat ik precies ga doen.

Voor nu laat ik het hier even bij, er moeten namelijk weer een aantal baby's de fles krijgen. Ik heb inmiddels ook weer een Ugandees telefoonnummer: +256775853430. Mijn adres hier is NACMU, t.a.v. Tamar Goossens, P.O. Box 355 Mukono, Uganda.