De Seeds of Makula
En dan tussen alle bedrijven door nog even snel weer een berichtje, met een lang beloofde foto. Velen heb ik gestalkt de afgelopen maanden met verhalen over de Ugandese zang- en dansgroep van de Makula Foundation School, die toen 6 weken door Nederland toerde.
Ieder jaar vind ik het leuk om de Makula Foundation School in Kampala weer op te zoeken, dit jaar was dat nog iets bijzonderder. Precies een maand daarvoor had ik de kids namelijk uitgezwaaid op
Schiphol. Met dat ik het terrein op kwam lopen, kwam de kleine Ronnie me tegemoet gerend en vloog me om de nek. De rest was een stuk verlegener. Dan merk je toch goed wat het verschil is tussen
Nederland en Uganda. In Nederland waren ze super gezellig en ontdeugend en nu waren het weer echt Ugandese kids. Maar goed, we zijn met allen ergens apart gaan zitten om zo even gezellig te kunnen
kletsen over hoe het was om weer terug te zijn en zo zag ik ineens weer de Seeds terug zoals ik ze kende. Spontaan, ontdeugend en altijd in voor een geintje.
Toen ik wegging stonden ze dan ook op de veranda te zwaaien, dag lekkerding! Ook kreeg ik het verzoek of ik iedereen in Nederland die ze gezien hadden de groetjes wilden doen. Ze kijken met zijn allen terug op een fantastische tijd, zoals een van de kids zei: alsof ze in een droom geleefd hadden. Dus bij deze de hartelijke groeten van die 12 fantastische kids en zij maken het goed.
Reacties
Reacties
Lieve Tamar, wat fijn dat het goed met ze gaat, ze zien er ook anders uit (haar weer kort), maar wat een lekker stel. Bedankt dat je ook hiervoor weer de tijd hebt genomen om de foto te maken, voor allemaal een heeeeele dikke knuffel en we denken nog heel vaak aan ze terug. De brief van Iowa ga ik inlijsten, zo lief.. X
Hey mzungu, ja zo zien ze er op locatie uit. Ik vond toch dat langere haar wel wat leuker staan hoor.
Thanks for the picture Njabo en we spreken elkaar.
dikke kus
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}